مبانی نظری طراحی:
مکان تعامل اجتماعی بعنوان نقطه ی عطف در شهر، عامل برخورد انسان ها و اندکی تأمل برای ایجاد ارتباطی
پویاست. در طرح پیش رو، بافت حصیری سقف که شاکله اصلی سازه طراحی را تشکیل داده است، هویت مکان این ارتباط جمعی را تقویت کرده است. اختلاف سطح نیم طبقه، امکان حضوری متفاوت و همراه با مکث را القامی کند که دسترسی به آن از چهار طرف جغرافیایی ممکن است.
برخورداری از تسهیلات جهت نشیتن با فرمی متفاوت، نورپردازی خاص فضا از منظر طبیعی و مصنوعی، دسترسی آسان و مناسب به فضاها، قابلیت نظارت، احساس آرامش، دنج بودن، خودمانی بودن و سازگار بودن شکل مناسب با عملکرد خاص، نکاتی است که سعی شده است در این طرح در نظر گرفته شود.
نور متفاوت که از لابلای حرکت سازه ای سقف به داخل فضاها می ریزد، تعریفی متفاوت از فضایی برای گفتگو را نشان می دهد. این بافت سازه ای در شب، چهره ای متفاوت تر را در شهر تعریف می کند.
سازه نگهدارنده سقف بصورت کابل پیش بینی شده است تا با ظرافت سازه ای، کمترین تأثیر را از نظر تصرف فضایی، در فضای زیر سقف داشته باشد.