مدرنیسم با رد زیور آلات و پذیرفتن مینیمالیسم به مهم ترین سبک جدید یا فلسفه معماری و طراحی قرن بیستم تبدیل شد. این جنبش به عنوان یک انحراف رادیکال از سبک های معماری سنتی، که اغلب با عناصر تزئینی دقیق و ارجاعات تاریخی مشخص می شد، پدیدار شد. مدرنیسم با رویکردی تحلیلی به عملکرد ساختمان‌ها، استفاده کاملاً منطقی از مصالح (اغلب جدید)، نوآوری ساختاری و حذف تزئینات مرتبط بود. این رویکرد کارکردگرایانه با این باور هدایت می‌شد که نمای مدرن ساختمان باید از عملکرد آن پیروی کند و به طرح‌هایی منجر شد که هم کارآمد و هم از نظر زیبایی‌شناختی ساده بودند.
مدرنیسم به عنوان مدرنیسم بین‌المللی یا سبک بین‌المللی نیز شناخته می‌شود، اصطلاحی که پس از نمایشگاه تأثیرگذار معماری مدرنیستی در آمریکا در سال 1932 که توسط معمار فیلیپ جانسون برگزار شد، شهرت یافت. این نمایشگاه آثار چندین معمار پیشگام را به نمایش گذاشت و به تثبیت اصول مدرنیسم به عنوان یک نیروی مسلط در معماری جهانی کمک کرد. سبک بین‌المللی با تأکید بر حجم بیش از جرم، استفاده از مواد صنعتی سبک وزن، رد تمام زینت‌ها و رنگ‌ها، فرم‌های مدولار تکراری، و استفاده از سطوح مسطح، که معمولاً با نواحی شیشه‌ای متناوب می‌شوند، مشخص می‌شود.
این سبک با تأکید بر حجم، ترکیبات نامتقارن و حداقل تزئینات مشخص شد. ساختمان ها با پلان های باز، پنجره های شیشه ای بزرگ و حس کلی سبکی و شفافیت طراحی شدند. خطوط تمیز و طراحی کاربردی به معنای منعکس کننده پیشرفت های تکنولوژیکی آن زمان و میل به شیوه ای جدید و مدرن از زندگی بود. در بریتانیا، اصطلاح جنبش مدرن برای توصیف طرح‌های مدرنیستی دقیق دهه 1930 تا اوایل دهه 1960 استفاده شده است، دوره‌ای که سهم قابل توجهی در چشم‌انداز معماری کشور داشته است.
والتر گروپیوس و لوکوربوزیه دو تن از تأثیرگذارترین پیشگامان جنبش بودند. گروپیوس، مؤسس مدرسه باهاوس در آلمان، ادغام هنر، صنایع دستی و فناوری را ترویج کرد و از یک اثر هنری کامل که همه رشته‌های هنری را ترکیب می‌کرد، حمایت کرد. لوکوربوزیه، معمار، شهرساز و نویسنده سوئیسی-فرانسوی، تأثیر عمیقی بر طراحی بسیاری از طرح های مسکن عمومی در بریتانیا و سراسر جهان داشت. اصول طراحی او، که شامل استفاده از پیلوتیس (ستون های نگهدارنده)، سقف های مسطح به عنوان تراس، پلان های طبقه آزاد، پنجره های افقی و نماهای آزاد بود، انقلابی در نحوه طراحی و ساخت ساختمان ها ایجاد کرد.
ایده های لوکوربوزیه به ویژه در دوران پس از جنگ، زمانی که نیاز مبرم به مسکن کارآمد و مقرون به صرفه وجود داشت، تأثیرگذار بود. چشم انداز او از “شهر تابناک”، با تاکید بر مسکن های با تراکم بالا و بلندمرتبه در فضای سبز، الگویی برای برنامه ریزی و توسعه شهری شد. بسیاری از مفاهیم او در طراحی پروژه های مسکن عمومی، که هدف آن فراهم کردن شرایط زندگی مدرن و بهداشتی برای توده ها بود، پذیرفته شد. با این حال، در حالی که این پروژه ها در ابتدا به دلیل نوآوری خود مورد تحسین قرار گرفتند، برخی بعداً به دلیل ماهیت غیرشخصی و یکپارچه خود با انتقاد مواجه شدند.
6 تعریف ویژگی های معماری مدرن
ما در اینجا در مورد سبک مدرن صحبت می کنیم. شاید بتوان گفت سبک مدرن شبیه به سبک آینده نگر هست اما این موضوع مقاله ما نیست. میخواهیم به 6 ویژگی مهم در معماری مدرن بپردازیم. معماری مدرن در طول زمان تکامل یافته است، اما ویژگی های کلیدی خاصی تمایل به تعریف این سبک دارند و هر خانه یا ساختمان را منحصر به فرد و در عین حال قابل تشخیص می کند.
سقف های مسطح یا کم شیب
معماری مدرن اغلب به جای سقف های شیبدار سنتی، سقف های مسطح یا کم شیب دارد. این انتخاب طراحی عمدی است و منعکس کننده تاکید جنبش بر سادگی و رد عناصر تزئینی و تاریخی است. سقف های مسطح نه تنها ظاهری تمیز و مینیمالیستی را ارائه می دهند، بلکه اهداف عملی مانند قرار دادن باغ های روی پشت بام، پنل های خورشیدی یا تراس های فضای باز را نیز ارائه می دهند.
مینیمالیسم و خطوط پاک
ویژگی بارز معماری مدرن، استقبال از مینیمالیسم است که با خطوط تمیز و فقدان تزئینات مشخص می شود. این رویکرد فضاهای باز، زیبا و جذاب را ایجاد می کند. با استفاده از خطوط برای اغراق در فضا، معماران می‌توانند اتاق‌ها را بلندتر یا بلندتر از آنچه هستند احساس کنند و به ترکیبی متعادل در یک فضای نامتقارن کمک کنند.
ویندوز بزرگ
پنجره‌های بزرگ و جارویی که به نور طبیعی اجازه می‌دهد فضای داخلی را فرا بگیرد، یکی از ویژگی‌های رایج در معماری مدرن است. این اغلب در درهای کشویی و دیوارهای شیشه ای، به ویژه در خانه های معاصر در مکان هایی مانند کالیفرنیا دیده می شود. این پنجره‌های بزرگ نه تنها ارتباط قوی با فضای باز ارائه می‌کنند، بلکه یک محیط زندگی یکپارچه داخلی و خارجی را نیز ایجاد می‌کنند.
پلان طبقه باز
مفهوم پلان طبقات باز، در مقابل فضاهای پارتیشن بندی شده، یک ویژگی کلیدی معماری مدرن است. پلان های طبقه باز تداوم بصری را فراهم می کند و فرصتی برای دهانه های بزرگتر و نماهای بدون مانع را ارائه می دهد. این باز بودن از نظر زیبایی شناختی دلپذیر است و به فضاهایی مانند آشپزخانه ها که زمانی از دید پنهان بودند اجازه می دهد تا به نمایشگاه های زیبایی تبدیل شوند.
ساختار آشکار
برخلاف خانه‌های سنتی که از کاغذ دیواری و عناصر تزئینی برجسته برای پوشش اجزای سازه استفاده می‌کنند، معماری مدرن اغلب این عناصر را در معرض دید قرار می‌دهد. این سبک با به نمایش گذاشتن موادی مانند تیرهای نما، زیبایی اصیل ساختار فیزیکی ساختمان را تجلیل می کند و به جای پنهان کردن آن در پشت دکور، آن را قابل مشاهده نگه می دارد.
استفاده از مواد مدرن
معماری مدرن امروزی ترکیبی از عناصر صنعتی مانند فولاد، شیشه و بتن را در کنار مصالح طبیعی مانند چوب و سنگ در خود جای داده است. این ترکیب نور طبیعی کافی (از طریق استفاده از شیشه)، دوام (از فولاد و بتن) و لحن گرم و دلپذیر (که توسط چوب و سنگ ارائه می شود) را فراهم می کند.
به طور خلاصه، معماری مدرن با سادگی، عملکرد و یکپارچگی آن با محیط طبیعی تعریف می شود. این ویژگی‌ها نه تنها ارزش‌های زیبایی‌شناختی جنبش مدرنیستی را منعکس می‌کنند، بلکه ملاحظات عملی را نیز مورد توجه قرار می‌دهند و معماری مدرن را به سبکی همه‌کاره و ماندگار تبدیل می‌کنند.
ساختار آشکار
در حالی که خانه‌های سنتی‌تر اغلب دارای چیزهایی مانند کاغذ دیواری و عناصر تزئینی برجسته‌تر هستند که عناصر ساختاری ساختمان را می‌پوشانند، معماری مدرن مواد را همان چیزی که هستند نشان می‌دهد. برنر می‌گوید: «این سبک استخوان‌های فیزیکی سازه را با چیزهایی مانند پرتوهای آشکار به نمایش می‌گذارد و زیبایی اصیل آن‌ها را با نگه‌داشتن آن‌ها در دید ساده به جای پنهان کردن آن‌ها در پشت دکور تجلیل می‌کند».
استفاده از مواد مدرن
معماری مدرن امروزی ترکیبی از عناصر صنعتی – مانند فولاد، شیشه و بتن – و مواد طبیعی مانند چوب و سنگ را در بر می گیرد. این مخلوط نور طبیعی زیادی (شیشه)، دوام (فولاد و بتن) و گرمای رنگی (چوب و سنگ) را فراهم می کند.
اگر می خواهید در مورد سبک و طراحی نمای آینده نگر هم اطلاعات کسب کنید حتما به مقالات قبلی ما سر بزنید. در مقالات قبلی ما به مسائلی هم چون مواد مهم در ساخت معماری آینده نگر و مواردی از این قبیل پرداخته شده است.