در طراحی ساختمان، نما بیرونی یکی از مهمترین بخش ها به شمار میرود زیرا نما (بیرونی ویا درونی )چارچوب کار برای بقیه اجزای ساختمان را مشخص میکند. دقیقا همانند لباس برای انسان ها.
در صنعت ساختمان به سوی بیرونی ساختمان نمای بیرونی و یا نمای خارجی گفته می شود.
در بسیاری از شهرهای تاریخی اهمیت بسیار ویژه ای به نما و معماری ساختمان ها داده می شود.
شهرداری های این شهر ها اجازه اجرای نما های مدرن را به سازندگان ابنیه ساختمانی نمی دهند.
آنها بر این باور هستند حفظ بافت تاریخی شهر قسمتی از هویت تاریخی شهر و باعث جذب درآمد برای شهر می باشد البته این نظر درست می باشد زیرا شهر هایی همچون اصفهان که از لحاظ جذب توریست یکی از برترین شهر های ایران می باشد و این سیاست در آن اجرا می شود .
معماری نمای ساختمان های چینی
معمار چینی Ma Yansong گفت: “ما به معمارانی نیاز داریم که رویاپرداز باشند.” او که از مؤسسه مهندسی عمران و معماری پکن فارغ التحصیل شد و مدرک کارشناسی ارشد معماری در دانشگاه ییل گرفت، به خاطر مفهوم «شهر شانشوی» که در دهه هشتاد توسط دانشمند چینی کیان ژوزن ابداع شد، شناخته شده است. این مفهوم که برای معماران یک نظریه باقی مانده است، «تعادل بین بشریت، شهر و محیط زیست، در چشم اندازی از شهر آینده بر اساس نیازهای روحی و عاطفی ساکنان آن» است.
از شهر ممنوعه و دیوار بزرگ Badaling در پکن تا باغ مدیر فروتن در سوژو، معماری سنتی چین دارای تاریخ طولانی و غنی است که به دوره سلسله شانگ (قرن 16 قبل از میلاد تا 771 قبل از میلاد مسیح) باز می گردد. از آن زمان تاکنون سبکهای مختلفی از معماری مورد آزمایش قرار گرفتهاند که انطباق جمعیت با توجه به محیط را به پیش میبرد. این طرح ها برای نیازها و فرهنگ مردم و همچنین برای تبلیغ هنجارها و نظم اجتماعی ایجاد شده است.
جمعیت چین به مرور زمان رشد کرد و از چوب استفاده شد زیرا سرعت ساختمان به اندازه کافی سریع بود تا شهروندان را در خود جای دهد و عرضه چوب نیز به همان میزان فراوان بود. برخی از سلسله ها فرمان هایی را ترتیب داده اند که هر خانواده باید درخت بکارد تا از تامین مصالح ساختمانی اطمینان حاصل کند.
چین تاریخی طولانی و غنی از معماری دارد که به هزاران سال پیش باز می گردد. از عظمت کاخ های باستانی گرفته تا سادگی باغ های آرام، شگفتی های معماری چین همچنان مخاطبان را در سراسر جهان مجذوب خود کرده است.
با این حال، این مصالح ساختمانی دارای معایبی مانند فرسودگی با قرار گرفتن در معرض آفتاب، باد، باران، حمله حشرات، نیروهای ساینده است و در نتیجه نیاز به تعمیر و تعویض مکرر دارد. بنابراین آجر و سنگ به عنوان مصالح ساختمانی اضافه شد و هزینه کار را افزایش داد. برای ساخت و ساز مدرن، مواد چوبی به اندازه کافی قوی نیست که بتواند آسمان خراش ها یا ساختمان های بلند را نگه دارد.
با اینکه گفتیم چوب به اندازه ای قوی نیست که بتواند وزن آسمان خراش ها را تحمل کند اما، ستون ها و تیرهای چوبی به طور گسترده ای برای تحمل وزن ساختمان ها مورد استفاده قرار می گیرند و آنها را به اندازه کافی قوی می کند تا در برابر آزمایش زمان مقاومت کنند. معروف ترین نمونه این شهر ممنوعه در پکن است که در زمان سلسله مینگ ساخته شد. مجموعه عظیمی از سالنهای چوبی، برجها، آلاچیقها و حیاطها را به نمایش میگذارد که برتری سازههای چوبی سنتی چینی را نشان میدهد. ولی باز هم می گوییم که چوب نیاز های حال را نمی تواند برطرف کند.
یکی دیگر از ویژگیهای بارز معماری چین باستان، تأکید آن بر تعادل متقارن است که در همه چیز از کاخهای بزرگ امپراتوری گرفته تا خانههای خانوادگی کوچک دیده میشود. چیدمان ساختمان ها اغلب حول یک محور مرکزی چیده می شود و سازه های مهمی مانند سالن های بزرگ در مرکز و ساختمان های کمکی کوچکتر مانند بال ها یا حیاط ها در اطراف آن قرار دارند. این منجر به یک چشم انداز هماهنگ و متعادل می شود که منعکس کننده فلسفه سنتی چینی “تعادل و هارمونی” یا “یین یانگ” است.
Fēng Shuǐ 风水 به معنای واقعی کلمه “آب باد” با معماری سنتی چین پیوند دارد. این تمرین سنتی تائوئیستی هماهنگی انسان با طبیعت به عنوان دومین ستون جامعه چین باستان شناخته می شود.
مفهوم 气 qì یک جنبه مهم از Fēng Shuǐ در معماری سنتی چین است. ساخت و ساز باید در جایی قرار گیرد که qì که نیرویی است که دیده نمی شود، تأثیر مثبتی بر روی افراد از نظر جسمی یا روحی دارد. انرژی مثبت باید بتواند در ساخت و ساز جریان یابد تا رفاه، هماهنگی و از همه مهمتر خوش شانسی به ارمغان بیاورد (پانگ، 2021) (چئونگ، 2015).
Fēng Shuǐ یا همان فنگ شویی مدرن در ساخت و ساز از جنبه های مختلف استفاده می شود: آب باید در جلو باشد، کوه ها باید در پشت باشند تا از نفوذ شیطانی مانند باد شمالی یا دشمنان جلوگیری کنند، ساختمان باید دارای یک محور شمالی-جنوبی و چشم اندازی به زمین حاصلخیز باشد. درهای جلو باید رو به جنوب باشند تا بیشترین نور خورشید را بگیرند. مبلمان، چیدمان و دکوراسیون داخلی را می توان با Fēng Shuǐ نیز اعمال کرد. درختان بزرگ نباید در حیاط کاشته شوند زیرا نور خورشید و جریان هوا را مسدود می کنند و در نتیجه باعث بیماری می شوند.
خانه های حیاط دار (四合院 sì hé yuàn)
طراحی سنتی خانه ها همه حول یک حیاط با چیدمان بسیار خوب متمرکز شده است. خانههای چینی (宅院 zhái yuàn ) اغلب دارای یک اقامتگاه اصلی بودند که از دو طرف با دیوارهای کوچک و اتاقهایی بهعنوان حیاط محصور شده بود. پنجره ها و درها رو به حیاط بود庭 tíng)). آنها با هدف شاد نگه داشتن یک خانواده بزرگ، معمولاً سه نسل، طراحی شده اند. (یتس، W.P.، 1927.)
در همین حال، عمارتهای حیاط سیهیوآن در واقع توسط کوچههای باریکی در پکن احاطه شدهاند که بهصورت شبکهای شبکهای به نام 胡同 hú tòng ساخته شدهاند و مناطق مسکونی باستانی اغلب به دلیل این ویژگی هوتونگ نامیده میشوند. در حالی که در مناطق دیگر، کوچهها را طولانیتنگ弄堂 lòngtáng) مینامند) و بهعنوان شبکههای پرپیچوخم بدون تقارن کلی توسعه یافتند.
جمع بندی
چین باستان چه نوع ساختمان هایی داشت؟
چین باستان ساختمان هایی برای همه منظور داشت. ساختمانهای امپراتوری، در حالی که در مقیاس بزرگ هستند، اغلب در طراحی خود احساس وقار داشتند. معابد اغلب دارای تزئینات و رنگ های غنی بودند، در حالی که ساختمان های معمولی برای عملکرد ساخته می شدند.
ویژگی های معماری چینی چیست؟
یکی از نمادین ترین ویژگی های معماری چینی سقف ها هستند. به لطف سازههای کارآمد و باربر، سقفها میتوانستند تا درجات زیادی تزئین و جزئیات شوند.
چه چیزی در مورد معماری چینی منحصر به فرد است؟
یکی از منحصر به فردترین حقایق در مورد معماری چین این است که در طول تاریخ، از زمان سلسله شانگ، تغییر بسیار کمی داشته است. تغییرات کوچکی مانند گوشههای وارونه مشخص سقفها و همچنین پیشرفتهایی که در طراحیهای ساختاری ستونها و سیستمهای نگهدارنده ایجاد شده است.
در نتیجه، زیبایی معماری باستانی چینی در استحکام، تعادل، تقارن، تزئینات و عملکرد عملی آن نهفته است. این عناصر دنیایی را ایجاد می کنند که ارزش ها و زیبایی شناسی چین باستان را در بر می گیرد. چه در حال کاوش در عظمت کاخهای امپراتوری و چه لذت بردن از آرامش باغهای سنتی، معماری باستانی چین برای قرنهای آینده مردم را از سراسر جهان شگفتزده خواهد کرد.